Chris Smither, geboren in Miami tijdens de Tweede Wereldoorlog, groeide op in New Orleans, waar hij al jong met muziek begon. Als zoon van een hoogleraar leerde hij de beginselen van instrumentatie van zijn oom op de ukelele van zijn moeder. ‘Oom Howard,’ zegt Smither, ‘liet me zien dat je met drie akkoorden veel nummers kon spelen die je op de radio hoorde. En als je er vier kende, zou je vrijwel de hele wereld kunnen regeren.’ En zijn eerste verslaving was een feit. 

Toen hij in de twintig was, keerde Smither zich af van zijn antropologische studies en ging hij naar Boston op aandringen van de legendarische folkzanger Eric Von Schmidt. Het was midden jaren zestig en akoestische muziek bloeide daar als nooit tevoren in de straten en koffiehuizen. Smither smeedde daar levenslange vriendschappen met vele muzikanten, waaronder Bonnie Raitt die ‘Love you like a man’ en ‘I feel the same’ van hem coverde.

Zijn muzikale ervaringen in New Orleans en Cambridge zijn de grondslag voor zijn blijvende, unieke gitaargeluid: een beatgestuurde fingerpicking, sterk beïnvloed door het spelen van Mississippi John Hurt en Lightnin’ Hopkins, gelaagd over de altijd aanwezige achtergrond van zijn ritmische, tikkende voeten.

Smither is nu zo’n 18 cd’s ver. De songs van Smither gaan over alles wat er gebeurt in het leven, van klein tot groot, over leven, liefde, en verlies. Ze verhalen op een intelligente, indringende en poëtische manier, zonder ooit pretentieus te zijn.

www.smither.com