Niet iedereen wil een bedrijf leiden. 
Niet iedereen wil topatleet worden. 
Sommigen willen de secretaresse zijn die buiten blijft zitten 
als de deuren van de vergaderzaal gesloten worden,
sommigen willen met de vuilniskar mee, zelfs op Pasen, 
sommigen willen autopsie plegen op de vijftienjarige jongen
die op een morgen in januari zelfmoord pleegt 
en een week later in het water wordt gevonden. 
Sommigen willen niet op tv komen, op de radio, in de krant. 
Sommigen willen naar films kijken, er niet in meespelen. 
Sommige mensen willen publiek zijn. 
Sommige mensen willen radertjes zijn. 
Niet omdat ze moeten, maar omdat ze dat willen. 
Wat ik wilde?
Dit wilde ik. 

Te midden van de overweldigende, desolate natuurpracht van de Faeröer-eilanden, wordt een jong iemand gevonden. Aangespoeld op het asfalt. 

Charlotte Vandermeersch bewerkt de bejubelde debuutroman “Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?” van de Noorse schrijver Johan Harstad tot een totaalbeleving in woord, muziek en beeld. 
Een meeslepend verhaal over grote liefde en het verlies ervan, 
over groot talent en het niet gebruiken, 
over een grote wereld en het overzicht kwijt zijn.